💨 Bulimia

---

Bulimia zwana inaczej żarłocznością psychiczną, to zaburzenie przyjmowania posiłków polegające na kompulsywnym jedzeniu w krótkim odcinku czasu, po którym następuje zachowanie kompensacyjne polegające na zwracaniu przyjętego pokarmu, bądź narzucenie sobie surowej diety graniczącej z głodówką.

***********

CZYM JEST BULIMIA? 

***********

Bulimia nervosa, bo tak brzmi łacińska nazwa choroby, charakteryzuje się powracającymi i częstymi epizodami niepohamowanego apetytu - tj. spożywaniem dużej ilości jedzenia w krótkim czasie - połączonymi z utratą kontroli nad procesem jedzenia. Bulimik potrafi pochłonąć nawet 3,400 kalorii w niecałą godzinę. Znane są również przypadki spożycia 20 tys. kalorii w osiem godzin. Ludzie dotknięci bulimią bardzo często zdają sobie sprawę ze swojego problemu i są przestraszeni faktem, że nie potrafią samodzielnie przerwać nawracającego cyklu. Żarłoczność prowadzi w nim do etapu przeczyszczenia, polegającego na prowokowaniu wymiotów bądź wymuszeniu na sobie ścisłej diety, często zagrażającej zdrowiu. Żarłoczność oraz pozbywanie się nadmiaru kalorii najczęściej przebiega w sekrecie przed otoczeniem, przeplatane uczuciem wstydu i ulgi.

Przeciwnie niż w przypadku anoreksji, ludzie dotknięci bulimią potrafią zachować normalną wagę w stosunku do ich wieku. Natomiast analogicznie w stosunku do anoreksji, nieustannie obawiają się oni, że nadmiernie utyją, nisko oceniając walory swojego ciała, co po części tłumaczy, dlaczego czynności bulimiczne odbywają się zazwyczaj w tajemnicy. Cykl kompulsywnego jedzenia i przeczyszczenia odbywa się nawet kilkukrotnie podczas tygodnia i często współegzystuje z problemami psychicznymi takimi jak nadużywanie substancji psychoaktywnych, depresja, nieustanne poczucie niepokoju. Obok nich pojawiają się również objawy fizyczne: awitaminoza, spadek elektrolitów, uszkodzenie szkliwa zębów, nieregularny okres, osłabienie serca i wątroby.

Żarłoczność psychiczna występuje u kobiet od trzech do pięciu razy częściej niż u mężczyzn. Statystycznie, w zależności od kraju i przebadanej grupy pacjentów, bulimię w ciągu życia przechodzi od 0,3 do 9,4 proc. kobiet i od 0,1 do 1,4 proc. mężczyzn. Choroba ta dotyka głównie osoby aktywne fizycznie, które muszą zwracać dużą uwagę na sylwetkę. Dotyczy szczególnie nastolatek, w przeważającej części wśród rasy białej. Nieleczona może trwać nawet do 40. roku życia.

**********

BULIMIA - PRZYCZYNY

**********

Bulimia to zdecydowanie więcej niż tylko problemy z odżywianiem. Okresy żarłoczności mogą być powiązane z reakcją na stres, złość lub smutek. Z kolei przeczyszczenie to odpowiedź na ewentualne przybieranie na wadze oraz próba odzyskania kontroli nad swoim życiem. Nie ma jednej udowodnionej przyczyny bulimii, natomiast wiemy, że ryzyko jej występowania zwiększają czynniki takie jak: konkretna kultura, w której wychowuje się chory/chora, atmosfera w rodzinie, drastyczne zmiany w życiu i narażenie na stres, niska samoocena oraz uwarunkowania genetyczne.

***********

JAKIE SĄ OBJAWY BULIMII?

***********

Bulimia ma niestety ścisły związek z depresją. W jej przebiegu (podobnie jak w depresji) występuje brak poczucia własnej wartości oraz niezadowolenie ze swojego wyglądu. Pacjenci nie potrafią panować nie tylko nad jedzeniem, ale również własnymi emocjami. Występują stany lękowe i duża dawka stresu, która istotnie wpływa na psychikę osoby chorej na bulimię. Stres zostaje zajadany, przez co ciało traktowane jest jak śmietnik. Nie rzadko stany depresyjne prowadzą do samobójstwa. Oprócz tego u osób z bulimią częste idzie w parze uzależnienie od narkotyków i alkoholu. 

Mówiąc o objawach bulimii należy wspomnieć o pięciu głónych cechac, które wskazują na bulimię nerwową. Osoby z tego rodzaju przypadłością:

notorycznie się objadają, potrafią jednorazowo zjeść ogromną ilość jedzenia zupełnie tego nie kontrolując,

po każdym posiłku prowokują wymioty, aby uniknąć przyrostowi wagi. Oprócz tego chorzy przyjmują duże ilości środków przeczyszczających i stosują głodówki razem z intensywnymi ćwiczeniami fizycznymi;

z punktu widzenia innyc osób nie wyglądają jakby miały jakiekolwiek problemy z odżywianiem;

cierpią na wilczy apetyt i jednocześnie chcą się go pozbyć;

zwracają uwagę wyłącznie na swoją masę ciała i wygląd; to dwa czynniki istotnie wpływające na samoocenę chorego.

Bulimia może mieć charakter:

1. przeczyszczający - chory regularnie prowokuje wymioty i zażywa preparaty przeczyszczające, moczopędne, a w skrajnych przypadkach lewatywę. Takie postępowanie często prowadzi do uzależnienia od preparatów przeczyszczających, co znacznie utrudnia postępowanie lecznicze;

2. nieprzeczyszczający - ten typ bulimii charakteryzuje się wykonywaniem intensywnych ćwiczeń fizycznych oraz poszczeniem. Chory na ogół nie prowokuje regularnie wymiotów i nie zażywa środków przeczyszczających. 

Bulimcy bardzo często planują epizody objadania się. Wówczas spożywają dużą ilość produktów wysokoenergetycznych, czyli słodycze, fast foody oraz łatwe do spożycia kremy. Bliscy chorego często nie mają pojęcia o problemie, ponieważ jest on ukrywany. Napady obżarstwa często mają miejsce w nocy, kiedy wszyscy śpią  oraz w ciągu dnia, gdy domowinicy są w pracy lub w szkole. Utratę chwilowej kontroli nad własnym zachowaniem hamuje jedynie ból brzucha, który pojawia się wskutek jego przepełnienia. Również pojawienie się drugiej osoby powoduje u bulimika wstyd.

***********

JAK ROZPOZNAĆ BULIMIĘ?

************

Bulimia to niebezpieczna choroba przewlekła, która w skrajnych przypadkach może prowadzić nawet do śmierci. Charakterystycznym objawem bulimii jest obrzęk ślinianek przyusznych oraz zniszczenie szkliwa nazębnego. Diagnozując bulimię bierze się pod uwagę poniższe kryteria:

# koncentrowanie się chorej osoby wyłącznie na jedzeniu i silnym pragnieniu zjedzenia czegoś;

# występowanie epizodów obżarstwa co najmniej dwa razy w tygodniu w ciągu trzech miesięcy; w tym okresie chory spożywa bardzo dużą ilość jedzenia;

# samoocena pacjenta - uważa on siebie za osobę otyłą; przez cały czas występuje u niego obawa przed przytyciem, która z czasem przekształca się w depresję;

# unikanie przytycia za pomocą prowokowania wymiotów; głodówek; wywoływania biegunek; stosowania preparatów moczopędnych i zmniejszających apetyt.

***********

LECZENIE BULIMII

***********

Podobnie jak przy anoreksji, leczenie bulimii wymaga połączenia wielu różnych metod i opiera się na indywidualnych uwarunkowaniach psychicznych pacjenta. Aby przerwać cykl kompulsywnego jedzenia i przeczyszczania, konieczna może się okazać wizyta u dietetyka i psychologa. Szczególnie skuteczna w toku badań nad walką z bulimią okazała się kognitywna terapia behawioralna (opiera się ona na założeniuparta na założeniu, że wzorzec błędnego myślenia o swoim ciele, który jest podstawą bulimii, może być rozpoznany i zmieniony) oraz leki, takie jak antydepresant fluoksetyna. W połączeniu ze sobą eliminują mechaniczne nawyki sięgania po jedzenie oraz poprawiają ogólny stan psychiczny chorego, w przyczynie którego najczęściej leży źródło całego problemu. Terapie pomagającą uporać się z bulimią prowadzi się zarówno indywidualnie, jak i w grupach. Terapia rodzinna przynosi dobre efekty zarówno u pacjentów młodych jak i tych starszych. To właśnie rodzice lub opiekunowie bardzo często obarczają się poczuciem winy za zaistniałą sytuację. Zaangażowanie się rodziców w chorobę dziecka pomaga walczyć z zaburzeniami odżywiania. 

Niekiedy terapeuci wprowadzają u chorego prowadzenie dziennika odżywinia oraz emocji razem z elementami terapii psychodynamicznej. Daje to bardzo dobre efekty. 

***********

BULIMIA I JEJ SKUTKI

***********

Długotrwałe chorowanie na bulimię może prowadzić do powikłań praktycznie w całym organizmie. Powikłania dotyczące układu krążenia mają postać:

zaburzeń w poziomie potasu wpływających na prawidłową pracę serca oraz układu krążenia (również wapnia i witamin);

# zaburzeń szlaków metabolicznych;

# duszności;

# uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego.

Bulimia szkodzi najbardziej układowi pokarmowemu. U pacjentów wskutek dużego przemęczenia i regularnych wymiotów pojawia się uszkodzenie ciała oraz organów. Na skutek tego dochodzić może do: uszkodzenia tylnej ściany gardła; wiotkości żołądka; uszkodzenia przełyku, a nawet przerwania jego ciągłości; powstawania nadżerek w przełyku i żołądku; przewlekłego zapalenia trzustki; uszkodzenia szkliwa zębów (oddziaływanie kwasu solnego z żołądka); nadżerek tylnej ściany gardła; próchnicy zębów i zapalenia dziąseł; powiększenia ślinianek; wrzodów zlokalizowanych na grzbietowej powierzchni dłoni oraz wysuszenia skóry i rozstępów na skórze. U kobiet bulimia może prowadzić oprócz tego do zaniku miesiączki oraz kłopotów z płodnością.